KİTABIN KONUSU
-Kitap kapağından alıntıdır.-
“19 yaşındayım, taksi şoförüyüm. Sadece bu işe yarıyorum, bir de arkadaşlarımla kâğıt oynamaya. Başka hiçbir uğraşım, isteğim, hedefim yok. Bir ev arkadaşım var, adı Kapıcı. Kendisi aynı zamanda köpeğim olur ve karşılıklı kahve içmekten büyük keyif alırız. Kısacası sıradanlığın mihenk taşıyım ve bundan şikâyetçi değilim. Ama bir gün posta kutumda bulduğum iskambil kartının, çerçevedeki bu resmi değiştireceğini nereden bilebilirdim ki? “Hiç” oluşum, kimliği belirsiz birini rahatsız etmişe benziyor ve belli ki benimle oyun oynamak istiyor. Neden sorusunun cevabı aslında çok basit: Umursamak için.
Peki o halde, oyuna hazırım!”
NEREDEN ESTİ?
İnternette gezinirken, "Kitap Hırsızı" diye bir kitaba rastladım ve çok olumlu eleştiriler alan bir kitap olduğunu öğrendim. Birkaç yorumda yazarın "Hiç Kimse Sıradan Değildir" kitabının da çok başarılı olduğunu okudum. Yaklaşık 1 ay sonra D&R'da Martı yayınlarının indirime girdiğini gördüm. Yazarın, bahsettiğim bu 2 kitabı da vardı raflarda. Tanesi 10 liradan olunca, 2 kitabı da aldım hemen :)
5 YORUM
1-Önce kitabın isminden bahsetmek istiyorum. Yazarla ilgili bu kadar olumlu yorumlar okumamış olsaydım, "Hiç Kimse Sıradan Değildir" gibi ucuz Amerikan yapımı klişe filmlerden fırlamış bu cümleye gülüp geçerdim, kitap 5 lira olsa bile almazdım (büyük ihtimalle). Halbuki kitabın orijinal ismi olan "I am The Messenger" hem kitapla daha uyumlu hem de Türkçe'ye mesela "Elçi" olarak çevrilebilirdi ve en azından kulağa daha az klişe gelirdi.
2-Bu kitap, hayatımda okuduğum en akıcı kitaplardan biriydi sanırım. Uzun ve karmaşık cümlelere, aşırı ayrıntılı betimlemelere rastlayamayacağınız bir kitap. Bence, basit bir konuyu karmaşık ve aşırı süslü anlatan bir kitaptansa; orta seviyede bir konuyu daha basit ve rahat okunur bir şekilde anlatan bir kitap daha iyidir. Yazarın, kitabının konusuna güvendiğinin göstergesi olarak da sayılabilir bu. Bu akıcılığa bağlı olarak şunu da söylemek isterim: Kitabın sayfa düzenini çok beğendim. Hem yazıların puntosu çok rahat okunacak derecede büyüktü hem de cümleler ve paragraflar arasındaki boşluklar bunla doğru orantılı olacak derecede genişti. Bunlar çoğu yayımcı için gereksiz bir konu gibi geliyor herhalde ki böyle rahat okunacak kitap bulmak oldukça zor oluyor genelde.
3-Kitabın ilerleyişini beğendim açıkçası. Kahramanımıza ("kahraman" dediğime bakmayın, oldukça sıradan bir genç taksici aslında) iskambil kağıdına yazılmış üstü kapalı bazı görevler veriliyor ve bunları yapması isteniyor. Sürekli böyle görevlerin olacağını düşünerek, kitabın başlarından itibaren kendimi sıkılmaya hazırladım maalesef. Ama neyse ki tahmin ettiğim gibi olmadı. Tabii yeni görevler gelmeye başladı ama başlarda kahramandan bağımsız olan görevler, yerini, kahramanı da etkileyen ve bir bütünlük oluşturan görevlere bıraktı.
4-Kitaptaki "iskambil oyunu" temasını çok beğendim. Kitabın konusuyla da bağlantılı olarak 4 ana bölüme (karo, maça, kupa, sinek) ayrılan kitapta her ana bölüm de 13 bölüme ayrılıyor ve tüm bu bölümlerin ismi, iskambil destesindeki kağıtların sırasıyla adlandırılmış ve bölümün başına o kağıdın resmi konmuş(İçinde böyle ufak resimler olan kitaplar bana hep daha çekici geliyor nedense). Yani 52 bölüme 52 iskambil kağıdı (en sondaki "joker" bölümleri saymıyorum tabii). Kitabın içi gibi, kapağı da bu temaya oldukça sadık kalmış. Kapakta da bir taksi resmini ve 4 iskambil kağıdını fark edeceksiniz hemen. Yazının başına koyduğum kapak resmine dikkatli bakarsanız, "HİÇ" kelimesinin içine gizlenmiş 4 iskambil kartı sembolünü (karo, maça, kupa, sinek) de görebilirsiniz :)
5-Kitabın sonu ya birazcık saçmaydı ya da ben anlayamadım. Halbuki anlayamamışımdır diye son bölümleri birkaç kez okudum. Her halükarda, kitap boyunca kendimi hazırladığım sona tam olarak ulaşamadım. Ama kötü bir sonu da olduğunu da düşünmüyorum tabii ki. Hatta ortalamanın üstünde bir son olduğunu söyleyebilirim :)
En iyisi, okuyup kendiniz karar verin. Hem anlamadığım yerleri de bana yazıp, açıklarsınız :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder